Marko Lupušina

Marko S. Lopušina novinar je i publicista.

Lopušine su trebješko bratstvo Jokanovića iz plemena Drobnjaka. Imalo je i nadimak Lopušine, jer je junak Vuk Jokanović „sekao turske glave kao lopure“…

Lopušina (Janković), ranije Jokanović, grana Gavrilovića (Trebješana ispod Trebjese) – Nikšićana, nastanjeni su u Strugu, Sirovcu (Drobnjaci) i drugim mestima.

Rođen 1951. godine u Raškoj, u Srbiji. Završio osnovnu školu i gimnaziju u Brusu i Fakultet političkih nauka u Beogradu. Nije član nijedne stranke. Oženjen je i ima sina. Radio u listu Sekundarne sirovine 1976. kao novinar i urednik, u listu Zdravo 1978. kao novinar, u magazinu Intervju od 1981. kao novinar i urednik, a 1997. bio i glavni urednik. A potom kao urednik u magazinu Profil 1999. i listu Nedeljni telegraf 2008.

Saradnik je portala Serbiana, Dveno, časopisa Ogledalo iz Čikaga, Srpskog glasa iz Melburna, Novina iz Toronta, Srpskog radija u Los Anđelesu i Sidneju, Srpske zajednice u Mariboru i portala u Hrvatskoj i Makedoniji. Saradnik je SANU i Matice srpske na Srpskoj enciklopediji, poglavlje o iseljenicima i dijaspori.

Član Udruženja novinara Srbije, član Udruženja književnika Srbije i član Udruženja ribolovaca Zemuna. Član Kongresa srpskog ujedinjenja iz Sjedinjenih Država i član asocijacije Srpska veza iz Beograda. Počasni član Tesline naučne fondacije u Filadelfiji od 2012. godine. Uvršćen u knjigu Ko je ko u Srbiji i u ediciju Kongresne biblioteke u Vašingtonu za 2008/09. godinu Who is Who in USA and Canada.

Dobitnik Nagrade „Laza Kostić“, Udruženja novinara Srbije za 2002. godinu i vlasnik zlatnog prstena UNS-a kao jedan od najboljih novinara za 2004. godinu.

Dobitnik Priznanja izdavačke kuće Narodna knjiga u 2003. godini kao najbolji publicista u Srbiji i Crnoj Gori. Dobitnik Bronzane povelje na Internacionalnom festivalu reportaže 2004. godine u Somboru. Dobitnik Zlatne značke Kulturno-prosvetne zajednice Srbije za 2008. godinu.

Nosilac ordena „Vuk Stefanović Karadžić“ za doprinos novinarstvu, srpskoj kulturi, informisanju i očuvanja identiteta Srba u dijaspori.

Poslednje priznanje koje je dobio je Plaketa Narodne skupštine Srbije, Odbora za dijasporu, februar 2014. godine. A nagovešteno je i da je dobitnik prve nagrade za publicistiku „Dragiša Kašiković“ za 2014. godinu.

Autor je pedesetak feljtona o iseljenicima, obaveštajnim službama, delinkvenciji, i još tridesetak knjiga iz ovih oblasti.

Autor je knjiga: Najzagonetnije jugoslovenske ubice (1987), Crna knjiga: cenzura u Jugoslaviji 1945–1991 (1991), Svi Srbi sveta (1994), Ubij bližnjeg svog 1: jugoslovenska tajna policija 1945–1995 (1996), Ubij bližnjeg svog 2: akcija državne bezbednosti protiv špijuna od 1946–1997 (1997), CIA protiv Jugoslavije (1997), Ubij bližnjeg svog 3: istorija jugoslovenskog podzemlja 1945–1998 (1998), Svi Srbi sveta: vodič kroz dijasporu (1998), Tajne službe sveta: deset najvećih agentura i špijuna (1999), OVK protiv Jugoslavije: kako smo izgubili Kosovo i Metohiju (1999), Balkanska smrt: šiptarska narko-mafija (1999), Najbogatiji Srbi sveta (1999), Sačekuša: krvavo srce Beograda (2000), Mafije sveta (2000); Lov na Miloševića: američka antisrpska politika (2000), Ko je ko u YU podzemlju (2000) Srbi u Americi (2000), Komandant Arkan (2001), Radovan Karadžić: najtraženija srpska glava (2001), Svetska enciklopedija podzemlja (sa sinom Dušanom, 2001), KGB protiv Jugoslavije (2001), Tajne srpske policije (2001), Ubij bližnjeg svog 4: jugoslovenska tajna policija 1945–2002 (objedinjava sva tri prethodna toma, 2002), Ceca: između ljubavi i mržnje (2003), Fudbal je više od igre: životna priča Milovana Mitića, majstora loptanja i učitelja fudbala (koautor s Milovanom Mitićem, 2003), Enciklopedija špijunaže (koautor s Milanom Petkovićem, 2003), Crnogorski klan (2003), FBI i Srbi: kako američka politička policija progoni naše ljude (2003), Srpska mafija: ko je ko (2003), Tajni ratnici ex-Jugoslavije (2003), KOS: tajne vojne službe bezbednosti (2004), Legija i zemunski klan (2004), Srbi u dijaspori: adresar i imenik (koautor sa sinom Dušanom, 2004), Srbi su harali svetom (2005), Tajne službe sveta (2005), Milo, jedna evropska priča (2005), Teroristi sveta (2006), Ilustrovana istorija srpske dijaspore (koautor sa sinom Dušanom, 2006), Lovci na Ratka Mladića (2006), Hotel Moskva: prvih 100 godina (2008), Srbi u Americi: 1815–2010 (koautor sa sinom Dušanom, 2010), Masoni u Srbiji (2010), CIA u Srbiji: 1947–2010 (2010), Britanska prevara: MI6 u Srbiji (2011), Ubice u ime države (2012), Špijuni majke Srbije (2013), Srbi u Australiji (koautor sa sinom Dušanom, 2013), Srbi u Istočnoj Evropi 1. knjiga (2014), Tajna društva u Srbiji i tajne verskih zajednica (2015), Crna knjiga: cenzura u Srbiji 1945–2015 (2015), Srbi u Istočnoj Evropi 2. knjiga (2016), Srbi u Švedskoj i Skandinaviji (2016), Enciklopedija srpske dijaspore: Srbi u prekomorskim zemljama (koautor sa sinom Dušanom, 2016), Princ Čarls i Srbi: britanska podmukla diplomatija prema Srbiji (2016), Srbi u Rusiji (2017), Srbi u Nemačkoj: od Getea do danas (2019), Tajni čuvari hrišćanstva: templari, zmajonosci i masoni u Srbiji (2019), Srbi u Austriji (2019), Stranci koji nas vole (2020), Srbi u Berlinu: istorija doseljavanja (2020), Enciklopedija srpske dijaspore: Srbi u evropskim zemljama (2021) i Stranci koji nas mrze: nekad i sad (2022).

Marko Lopušina je priredio knjige Autobiografija Mire i Slobodana Pavlovića: Idi sine ali se ne vraćaj, autobiografiju Nikole Kavaje Komandos ili Sinovi izdate Srbije, Srpska bratska pomoć u SAD i Kanadi, Purpurna reka, ispovest Cvetana Slepčeva i knjige Bila sam žena Brozovog špijuna Dušanke Prokić.

Marko Lopušina živi u Zemunu i piše širom srpskog rasejanja.

Veb-sajt adresa: www.lopusina.com